Wat hebben we een goed verzorgde vlucht gehad met onze
eigen KLM! Een vlucht waarbij wij maar vooral de kids, enorm voorzien werden
van lekker eten en lekkere snacks, en zeer vriendelijk personeel. Echt boven
verwachting. Op Johannesburg OR Tambo airport werden opgewacht door de eigenaar
van ons guesthouse. Het was inmiddels avond, maar met 11 minuten waren we bij
Journeys in Africa in Kempton Park. Een schoon Blijkbaar ligt Kempton Park
hoger dan Johannesburg, wat betekend dat het kouder is. -4 graden om precies te
zijn...brrrr! Op onze kamer lagen zelfs in de bedden van de kinderen kruiken in
bed! Maar al bij al hadden we een heerlijke nacht!
28 juli (nabij vliegveld Johannesburg)
Na een heerlijk ontbijt werden we door de eigenaar naar
Avis gebracht, waar we onze huurbus konden ophalen. Een Volkswagen bus met nog
geen 13000km op de teller. Hier in Zuid-Afrika rijden ze links, maar onze
chauffeur Bas heeft dat natuurlijk al vaker gedaan. En met de goede, brede
wegen, was het een relaxte reis. Op het einde was het even zoeken omdat onze
navigatie niet helemaal wist waar onze eindbestemming was. Ze stuurde ons door
een aantal zand- en hobbelwegen. Maar gelukkig kunnen we zelf ook nog wat! En nu zitten we dan in Needles Lodge in
Marloth Park. Helemaal verstopt in de bush. De zebra's, de gnoes en de wilde
zwijnen hebben on al verwelkomd. En nu zitten we rond de burma, een kampvuurtje buiten het huis. Drie mannelijke
kudu's zijn ook al even komen kijken en er zijn ook al bushbaby's geweest. (Ik
weet niet zeker hoe je ze noemt, spookaapjes of nachtaapjes?)
Vandaag begon de dag vroeg...héél vroeg zelfs! Om 5 uur
werd er op onze deur geklopt. Vlug de kleren aan, koffie met een biscuit en
daarna de jeep in op weg naar de bush! Het was nog donker en koud. Maar we waren gelukkig warm aangekleed. En
dat was nodig in de open truck. Samen met gids Arnoux spuurden we door het
Krugerpark. Eind juli en augustus zijn de beste maanden in het Krugerpark: de
bomen zijn minder begroeid als in de zomer, de grassen zijn minder hoog en doordat
de temperatuur 's morgens en 's avonds lager ligt zijn de beesten actiever.
Voor het ontbijt hadden we dus al behoorlijk wat beesten gezien. Giraffen,
zwijnen, impala's, kudu's, olifanten en zebra's om maar eens wat te noemen.
Rond 9.30 uur stopten we en werd er door Arnoux een warm ontbijt klaargemaakt
op een braai: geroosterde boterhammen met geklopt ei, geroosterde bacon, en een
mengsel van pittige tomaten en uien. Dat ging er in als koek! Mmm...lekker!
Ook na het ontbijt zagen we de nodige dieren. Maar
uiteindelijk zagen we er minder dan 's ochtends, of het waren dieren die we al
gezien hadden, dus dat maakte het minder spectaculair. Maar toen de avond begon
te vallen, leek het alsof de dieren weer te voorschijn kwamen. Een kudde
olifanten met een baby en 2 jonge olifantjes stak de weg over. Inmiddels was
het al bijna het einde van de game-drive. We dachten dat onze gids een
binnendoor weg nam om weer bij de uitgang te komen. Maar ineens was het druk met
stilstaande auto's op dit zandpad. Er bleek een luipaard te liggen! Wouw! Al
vlug stond dit jonge vrouwtje op, keek even rond en liep vervolgens de struiken
in. Maar we bleven haar zien. Volgens onze gids wilde ze de weg oversteken. Dus
wachten we...het was muisstil in de jeep! Alle andere auto's reden één voor één
weg, omdat ze de luipaard niet meer zagen. En toen gebeurde wat Arnoux dacht
dat er zou gebeuren. Het vrouwtje stak de weg over, voor onze auto langs!
Geweldig! Aan de overkant rolde ze nog een keer om in het gras en liep
vervolgens weg, de bush in. Ooooh wouw wouw wouw! Nog helemaal hyper van wat we
gezien hadden, reden we terug. Onderweg zagen we wederom diverse dieren. Maar
als klap op de vuurpijl zagen we: een leeuw! Alhoewel deze leeuw (li-on) niet
echt bewoog, was dit toch wel geweldig! Nu hadden we al 4 van de Big 5 gezien,
en dat allemaal op één dag!
Terug bij de lodge aten we gezamenlijk met de andere
gasten, een gezin uit Nederland, een stel uit Amerika en de eigenaren. Wederom
goed verzorgd, lekker eten!
30 juli (Marloth Park / Kruger NP)
Vandaag moesten we er weer vroeg uit. Voor een sunrise
game drive in het Kruger Park. Nog voordat het park open gaat, ga je dan onder
begeleiding van een Park Ranger in een open truck het park rond. Dus was het
vanmorgen nog donker toen de tour startte. En koud...vooral erg koud. Met
kleding in diverse laagjes, inclusief thermoshirts en het dekentje wat we
kregen van de Ranger, was het nog steeds koud. Met flashlights moesten we
vanuit de truck, op zoek naar dieren. In het begin zagen we gelijk al zebra's
en een olifant, dus ondanks de kou begon het goed. Maar toen duurde het erg
lang voordat we weer wat zagen. Gelukkig begon het inmiddels wat lichter te
worden en konden we wat meer zien. Alhoewel het niet heel spectaculair was qua
dieren (we waren gisteren natuurlijk ook wel heel erg verwend). Maar de
zonsopgang was erg mooi om te zien. Binnen een minuut of 10 veranderde de zon
van een klein puntje wat net boven de horizon uit kwam, tot een grote ronde
oranje bol, die het landschap omtoverde tot het decor van Out of Africa. Net
voor het einde van de trip zagen we bij een kudde impala's, nog een koppeltje
neushoorns die door het landschap stapte. Of dartelde. Ze huppelden namelijk
een beetje, maar door de logge omvang van deze beesten is dartelen of huppelen
een understatement. En telkens landde er een witte vogel op de rug. Toen de tour
was afgelopen, waren we eigenlijk allemaal stiekem best blij. We waren koud en
onze voeten waren ijsklompjes. Weer terug bij de lodge werd er een heerlijk
warm ontbijt voor ons klaargemaakt. Met geklopt ei, champignons, bacon en
tomaat, diverse cornflakes etc. Daarna heerlijk in een warm bad! Daar knapt de mens van op!
Inmiddels was het buiten al lekker warm geworden. We
hadden nog een heerlijke relaxte middag voor de boeg. Lekker bij het zwembad,
met een drankje en een boekje, terwijl er achter je de zebra's staan te grazen
of de wilde zwijnen nieuwsgierig komen kijken over het hek. Want ook hier in
Marloth Park, waar wij verblijven zitten de nodige dieren, wat het verblijf wel
héél speciaal maakt.
31 juli (Marloth Park / Kruger NP)
Ook deze dag zijn we het Krugerpark in gegaan. Deze keer
gingen we met Dylan, een zeer gepassioneerde gids die normaal altijd voor de
lodge werkt. Onze missie van vandaag: de Big Five compleet maken. Dat zou
waarschijnlijk niet zo moeilijk worden, want een buffel moet te spotten zijn,
gezien de populatie in het Krugerpark. Omdat het nog een beetje koud is, laten
de dieren zich nog niet zien. Dylan vertelt ondertussen van alles over de dieren
die in het park leven. Hij weet heel interessant te vertellen, niet alleen over
de grote dieren, maar ook over vogels en minder bekend dieren. Nadat we een
familie giraffen gezien hebben, zien we ook een aantal olifanten. Dylan vertelt
dat olifanten een beetje het probleem van het park zijn: er zijn er te veel.
Vooral jonge mannetjes olifanten vernielen veel bomen, waardoor het erg kaal
wordt. Daarom willen ze een aantal olifanten verplaatsen naar parken in
Mozambique. Toen we ontbeten hadden, was de temperatuur inmiddels opgelopen en
konden onze laagjes kleren uit! En ook de dieren waren opgewarmd. Al binnen 10
minuten hadden we de buffel gezien: mission completed! Wat ook een heel
bijzonder was, het moment waarop er een kudde olifanten overstak: inclusief 2
jonge baby olifantjes! Dylan had de motor van de jeep uitgezet en heel stil
keken we toe. Het werd wel even spannend toen een auto langs ons ineens besloot
om weg te rijden. De grootste olifant schrok en even dachten we dat het dier
boos zou worden, gezien de 2 kleintjes achter haar. Maar Dylan zag aan de
"body language" dat er niets aan de hand was en inderdaad, de olifant
liep rustig door en liet de kleintjes voor het schouwspel nog even spelen op de
straat. Daarna besloot moeder olifant om ons haar kleintjes te showen en liep
vlak langs onze jeep af. Iedereen was door het dolle heen, "wauw",
"vet", "awesome"!!
Daarna zagen we in de verte ook nog 6 leeuwinnen! Wat een
geweldige dag!1 augustus (Marloth Park / Kruger NP)
Vandaag mochten we uitslapen! We sliepen allemaal bijna
de klok rond. En als je dan opstaat, is het ook niet meer zo koud. Dat komt
goed uit, want bij onze lodge wordt altijd buiten gegeten! We hadden een
heerlijke relaxdag voor de boeg. En met een temperatuur van 29 graden kwam dat
wel goed. De zebra's en de gnoe's kwamen af-en-toe checken of we het wel
volhielden. Net voor 3 uur nog even het chloor van ons af spoelen, voordat we
weer op safari gaan. Op sunset safari, of te wel een nachtsafari! In de grote
open jeep waren enkele lampen voorzien. Maar het was nu nog licht. Al vlug
zagen we mooie dieren in de gloed van de ondergaande zon. Bij een grote kudde
olifanten met enkele baby-olifantjes bleven we wat langer staan en kregen we de
uitleg over hoe olifanten communiceren etc. Vlak daarna werd het snel donker.
Het speuren begon! Met de flashlights speurden we de omgeving af. En in het
donker dieren zien is toch een andere ervaring. Zo zagen we 4 verschillende
Wild Cats, een soort tijgerachtige grote poes die 's nachts actief wordt.
Ondanks dat het donker was, zagen we behoorlijk wat dieren! Sommige dieren
waren iets sneller weg, doordat Gerrit zat te hoesten. Jammer als je net een
foto wilt maken van een nijlpaard ;-) want zo'n nijlpaard reageert dan door vlug
weg te lopen.
Terug bij onze lodge stond er een lekkere braai klaar. De
kok stond live te grillen bij het kampvuur. Heerlijk! "Dankie voor die
lekkere kos".
2 augustus (Nelspruit - Jane Goodall)
Nadat we afscheid hebben genomen met Denis en Gail van de
lodge, rijden we naar Nelspruit. Ons hotel heet Utopia en het is werkelijk een
geweldig apart hotel! Overal vind je hoekjes die zo in de 'Welke' zouden kunnen
staan. Nadat we ons hebben gesetteld, gaan we naar Jane Goodall Institute Chimp
Eden. Een opvang voor verwaarloosde en mishandelde chimpansees. Sommigen komen
uit het circus, anderen zijn verlost uit een nachtclub waar ze moesten roken of
drinken. Er was ook een aap die heel
mager was op de taille omdat ze altijd een te nauwe spijkerbroek aan had gehad.
Een andere aap is op dieet gemoeten omdat ze altijd pizza, hamburgers en
chocolade kreeg. Voordat we gingen eten, genoten we van een heerlijke warme
regendouche.
Vandaag staat de "Panorama route" op het
programma. Maar eerst worden we verwend met een heerlijk ontbijt, onder de
prachtige veranda van Utopia. Op weg naar de Panorama route rijden we door een
landschap van bomen die kaarsrecht zijn, zo'n 15-20cm doorsnede hebben en
minimaal 15 meter hoog zijn. Ideaal voor het bouwen van de huizen die hier
staan. Onderweg stoppen we bij de diverse highlights, die bijna allen een erg
mooi uitzicht hebben. De "Potholes" hebben volgens Gerrit en Annet
veel weg van de Grand Canyon in Amerika: een grote canyon, watervallen en een
enorme vlakte waar je ogen te kort komt. De potholes schatten we zo'n 60 - 100
cm rond, alsof ze geboord, waar dan massa's water doorheen stort. Dat allemaal
is ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Het geheel maakt een enorme indruk op ons
allemaal en is lastig te beschrijven. We rijden via een andere weg terug zodat
we de weg van de Panorama route niet heen en terug hoeven te rijden. Het
landschap veranderd van de uitlopers van de bergen in een landbouwgebied met
groene akkers en boomgaarden met citrusvruchten. Inmiddels hebben niet alleen
wij, maar ook onze VW bus dorst gekregen. Ondanks dat er heel veel liters in
gaan, verzacht de prijs van nog geen 1€ per liter heel veel. We rijden via
Pelgrims Rest, een oud mijnwerkersstadje. Het is niet alleen een oud stadje,
het is vooral veel vergane glorie. Even verder krijgen we nog de sensatie van
de dag, als er grote weilanden in brand staan. We voelen de warmte aan de
binnenkant van de bus als we langs een vuurhaard rijden. De brandweer is net
ter plaatse om het te blussen, maar als we bovenaan de berg even stilstaan om
in het dal te kijken, zien we het ineens 2 meter hoog worden. Het blijkt een
flink gebied te zijn wat brand. Ze laten hier wel meer grassen 'gecontroleerd
uitbranden', maar hier liep het duidelijk uit de hand.
Wij rijden terug naar Graskop, waar Harry's Pancakes zit.
Natuurlijk moeten we daar ook even een pannenkoek eten! Lekker! Daarna rijden we
terug naar ons fijne hotel.
Na het ontbijt, pakken we onze bagage in de VW bus. Het
eerste gedeelte van de reis verloopt sneller dan gedacht. Maar richting de gate
van Sabi Sands veranderd de weg in een zandpad, waardoor het iets minder goed
opschiet. Natuurlijk moeten we onderweg ook goed uitkijken of we al een dier
spotten. We zijn ruim op tijd bij het hotel, waardoor we nog lekker kunnen zwemmen.
Het zwembad is een kleine "infinitie pool" waarbij je uitzicht hebt
op eventueel langslopende dieren. Vet!
Dan zijn de kamers klaar, en vallen de monden open van
verbazing. De familiekamer is gróót...en mooi! Met een 2-persoons bed en twee
1-persoons bedden, een badkamer met bad op pootjes en een buitendouche. De
kamer van Gerrit en Annet is kleiner, maar hebben een geweldig uitzicht op de
rivierbedding. Alle bedden hebben een klamboe, waardoor het net hemelbedden
lijken. Overal hangen schilderijen van luipaarden en kussentjes met cheetah's
erop, dus Kay en Timo zijn met hun gedachten al op safari! Om 14.00 uur is het
tijd voor een heerlijke lichte lunch. Ook deze zit bij de prijs in. En om 15.30
uur hebben we onze eerste safari, in een robuuste landrover toeren we door de
bush. Ècht door de bush. Want in tegenstelling tot het Krugerpark, gaat de jeep
kris-kras over minder gebaande paden en als we een dier zien zelfs dóór het
gras. Al snel zien we een grote groep van 17 olifanten, van groot tot heel klein.
Verder treffen we 3 neuwhoorns, waar we met onze jeep tot op 5 meter stilstaan
om foto's te maken. Echt dichtbij!! Ondertussen vertelt onze gids/chauffeuse
over de bedreigde neushoorns. Als de jacht op neushoorns zo doorgaat, zijn wij
waarschijnlijk de laatste generatie die een neushoorn in de vrije natuur heeft
zien lopen. En dat allemaal om de hoorn. In een aantal landen denkt men
namelijk dat hiermee bepaalde ziekten te genezen zijn. Verschrikkelijk zeg!We stoppen om tijdens de zonsondergang een drankje te drinken en wat snacks te eten. We kletsen ondertussen gezellig met de andere mensen. De jongens maken van de gelegenheid gebruik om te plassen. Dit is nog eens ècht "wild plassen"! We zien een hyena lopen en onze gids draait nog eens even om dit niet al te knappe dier, goed op de foto te kunnen zetten. Het dier sluipt op een paar meter voor onze jeep langs. We zien nog wat gnoe's en zebra's en nog wat hyena's meer. Inmiddels is de zon onder gegaan en de laatste dieren zien we al speurend met een lamp. Terug bij de lodge staat er een buffet voor ons klaar. Vroeg in de avond zoeken we ons huisje op, want morgen worden weer vroeg gewekt.
5 augustus (Sabi Sands)
Om 6 uur in de ochtend worden we gewekt en een half
uurtje later vertrekt de jeep weer met dezelfde gids/chauffeuze. Vlak bij de
lodge zien we meteen wat buffels en een eindje verder komen we dezelfde
neushoorns tegen die we gisterenavond ook gezien hebben. Dan rijden we een hele
tijd rond, zonder een dier te vinden. Maar alleen het rijden in deze jeep is al
prachtig. Het lijkt soms bijna een achtbaan als we door een diep dal rijden.
Vooral de jongens vinden het stoer en er wordt een paar keer 'joehoe' geroepen
als we over een bult rijden. We stoppen even om wat te drinken, en natuurlijk
moeten Kay en Timo nog even "wild plassen". Dan gaan we weer op zoek
naar dieren. Onze gids zelf wil graag een luipaard zien en bij ons staat de
cheetah boven aan het lijstje. Via een hobbelige weg komen we bij een groep
olifanten. Onze gids gaat er wel héél kort bij staan. Een jong olifantje vind
dat duidelijk wat minder leuk, want ze flapperd met de oren en trompetterd
erbij! De rest van de olifanten lijkt niet onder de indruk en graast rustig
verder. In het olifanten geheugen zal inmiddels wel staat dat de groene jeeps
met mensen wel dichtbij komt, maar hen verder niks doet. We zien nog wat
giraffen en andere antilopen zoals duikers en impala's. Het loopt inmiddels al
tegen 9.00 uur, wat einde safari betekend. Maar dan ziet Bas ineens een
leeuwin. Onze gids scheurt in vliegende vaart er achter aan. We zitten op 2 à 3
meter afstand van de leeuwin die rustig in het gras ligt. Dan komen er
plotseling ook 2 jonge mannetjes leeuwen te voorschijn. Behendig stuurt onze
gids er achteraan. Ineens besluiten de leeuwen onze kant op te lopen. We zitten
muisstil. De leeuwin loopt rechts langs de jeep en de 2 leeuwen lopen links van
de jeep. Echt vlak er langs! Een moment lang zitten we als bevroren. Er werden
geen foto's gemaakt en er werd niet gefilmd. De leeuwen gingen een paar meter
verder op rustig in het gras liggen. Alsof er niks aan de hand was, alsof wij
er niet waren. Als ze dan weer verder lopen, gaan wij er weer achteraan. Ze
gaan richting onze lodge. Ze gaan aan de oever liggen om water te drinken. Ze
steken over en dan verdwijnen ze uit het zicht. We gaan naar het ontbijt. Wel
een uur later dan gepland, maar dat was het dubbel en dwars waard.
Als we bijna klaar zijn met het ontbijt ziet één van de
andere gasten van de lodge een kudde buffels naar de rivier komen om te
drinken. Maar dan ziet hij ineens ook één van de leeuwen vlak bij deze kudde.
Iedereen, inclusief de staff, is in rep en roer met verrekijker, camera's,
alles wordt er snel bij gepakt. Niemand wil iets missen. En wat we al dachten
gebeurd: de andere 2 leeuwen komen van de andere kant en vallen de kudde aan.
Ze drijven de kudde uit elkaar en zonderen een dier af. De buffel heeft geen
schijn van kans. Ook dit is de natuur. We pakken snel onze spullen en nemen
afscheid van de lodge. Na een voorspoedige reis van 6 uur, komen we weer terug
bij het airport hotel waar we al eerder hebben geslapen. Morgen reizen we naar
Mozambique.vervolg reis: zie kopje Mozambique. Na een bezoek aan Mozambique, vlogen we weer terug naar Zuid-Afrika, het vervolg hieronder.
Zuid-Afrika deel 2
12 augustus (Johannesburg)
Rond de middag worden we opgehaald bij ons hotel. Na een
half uur komen we aan bij het gebouw wat voor luchthaven doorgaat. Er staat een
rij bij de check-in. Nou ja, check-in; er is een oude dubbele houten deur naar
een kamertje en daarachter zit iemand, achter een bureau, die je incheckt.
Alsof je bij de dokter binnen staat. Daarvoor staat iemand die de paspoorten in
ontvangst neemt. Als wij aan de beurt zijn, nemen ze net pauze. De deuren gaan
dicht en we wachten met onze koffers. Als ze klaar zijn met eten, leveren we
onze paspoorten in en word onze bagage op een band gelegd. We krijgen onze
tickets en de bagage wordt gelabeld. Weer een papiertje invullen en met dit
papiertje naar een volgende balie lopen, waar we een stempel in ons paspoort
krijgen. Dan wachten we op het vliegtuig. Als het vliegtuig arriveert, zien we
onze bagage handmatig in het ruim geladen worden. Dan mogen wij instappen.
Onderweg krijgen we ook nog een heerlijke warme maaltijd. Een uur later wordt
de landing ingezet. Net voor de landing valt er voor ons bij een passagier het complete bedieningscompartiment naar
beneden (dus dat deel waar de lamp, airco inzit) inclusief het zuurstofmasker
wat er achter zit! Gelukkig was het een Duitser ;-) ! Het cabinepersoneel was
gelukkig snel ter plaatse om het te maken: met stickers! Natuurlijk bleef dit
niet zitten, dus de man mocht het omhoog houden totdat we geland waren!!
Gelukkig voor hem, èn voor ons, was dat binnen enkele tientallen minuten!
Binnen één uur waren we de douane door en weer enkele
stempeltjes rijker in onze nieuwe paspoorten. Er stond al iemand te wachten die
ons naar ons guesthouse in Johannesburg bracht. Door de drukte van de spits en
de daarbij behorende files, arriveren we
in de schemering. Mooie nette kamers en de badkamers hebben een heerlijk grote
regendouche met een flinke watercapaciteit! Lekker!
Na het ontbijt staat "Cedric" op ons te
wachten; een oudere blanke man op blote voeten in slobberige, oude kleren. Een
beetje vreemd is het wel, maar onderweg vertelt hij dat hij op blote voeten
loopt als een soort van statement: Een blanke kan namelijk dágenlang in een 5
sterrenhotel rondlopen op z'n blote voeten zonder dat er wat van gezegd wordt,
een zwarte zal hier echter niet eens naar binnen mogen lopen; zwarte kinderen
mogen niet naar school als ze geen schoenen hebben, terwijl blanke peuters, als
onderdeel van de traditie niet op schoenen lopen!
We stoppen bij het "FNB stadium", het
voetbalstadion waar Nederland in 2010 het WK verloor tegen Spanje. We hebben
hier een guided-tour geregeld. We worden rondgeleid door een oud voetbalspeler.
Hij vertelt dat het stadion één van de grootste capaciteit ZITplaatsen ter
wereld heeft, namelijk 94.000. We mogen niet alleen het stadion van binnen
bekijken, we mogen helemaal bovenin zitten en in de presidential room, maar we
mogen ook in de kleedkamers komen! Tot groot genoegen van Kay en Timo is er ook
een warm-up room, waar ze hun meegebrachte bal mogen gebruiken. Onze gids
speelt ook nog even mee! Het stadion is gebouwd in de vorm van een kalebas en heeft oranje stoelen, de kleur van de binnenkant van een pompoen. De bovenkant is wit gegolfd, wat bier symboliseert: traditioneel werd bier namelijk in een kalebas verschonken. Er is ook nagedacht over details! We zijn onde de indruk: Wat een geweldig mooi stadion is dit.
Daarna worden we naar Soweto gebracht. Cedric is inmiddels vervangen door een andere chauffeur. In Soweto staat Jermaine op ons te wachten. Een zwarte jongedame met rastahaar, gekleed in een trainingsbroek en een baseball jack. Zij gaat ons rondleiden door Soweto. Deze tour is anders dan de meeste Soweto tours, want ze stoppen niet bij de musea zodat je er naar binnen kan gaan, maar je reist met het openbaar vervoer of gaat te voet. Hierdoor kom je dus ook in de èchte townships en niet alleen de buitenkant die men wil dat de toerist ziet. Jermaine vertelt heel gepassioneerd over de problematiek en over hoe het land geregeerd wordt en werd. Meer dan 50% van de inwoners van Soweto is werkeloos en ongeschoold. En zo zullen ook hun kinderen weinig onderwijs genieten: een vicieuze cirkel dus. Ook vertelt ze over de bezetting van de Nederlanders en de Britten en de Apartheid. We bezoeken een kinderdagverblijf in een heel arm gedeelte. De kinderen hebben net geluncht en moeten nu een dutje doen. We kijken in de lokalen en daar liggen de kinderen op de grond, om-en-om (voeten bij hoofd en hoofd bij voeten) te slapen. De grotere kindjes vinden het maar al te interessant en mogen van de juf even op om een dansje voor ons te doen. Daarna vervolgen we onze wandeltocht langs èchte krotten. Huisjes van golfplaten of andere stevige materialen. Dit is echt het armste gedeelte. Totaal zijn er 40.000 van dit soort huisjes en totaal zijn er 100 tapkranen waar men water kan halen. Er zijn dixies geplaatst die eens in de week worden geleegd, wat dus qua hygiene en de chemicaliën niet erg gezond is. Toch zien de meeste mensen er verzorgd uit en overal worden we vriendelijk begroet. Als lunch eten we in de grootste Mall van Soweto, die er ineens veel te luxe uit ziet, maar blijkbaar toch gewone prijzen hanteert.
Dan bezoeken we nog een beroemde straat "met 2 Nobelprijswinnaars": hier staat het huis van Nelson Mandela, wat tegenwoordig een museum is én het huis van bisschop Tutu, waar hij ook momenteel nog in woont.
Wat was dit een indrukwekkende dag! Als tegenstelling eten we die avond in de buurt van ons hotel, waar alle restaurants bomvol zitten en we met geluk een tafeltje weten te bemachtigen. Hier zitten de rijken van Johannesburg: rond om ons heen zitten veel Joodse, blanke mensen. En over de weg komen de dikste, vetste en duurste auto's. Wat een contrast! This is South Africa!
Vandaag nemen we afscheid van Johannesburg. De
eigenaresse van het guesthouse komt afscheid nemen en vertelt over de vele
Joden die hier in de buurt wonen. Hier heeft Nelson Mandela min of meer
gewoond, toen hij op de vlucht was voor de politie i.v.m. zijn uitspraken
omtrent de Apartheid. De rijke Joden hebben hem tevens met geld geholpen om
zijn dromen te realiseren.
Onze volgende bestemming Sun City is niet zo ver en in
eerste instantie gaan er over ruime snelwegen. Vervolgens volgen we de
opgegeven route, want het adres staat niet in onze GPS. We komen aan bij een
soort van vakantiedorp 'Sun Village' waar mensen wonen die in Sun City werken.
We zijn te gast bij een Argentijnse familie, die een voorliefde hebben voor het
maken van prachtige taarten en cupcakes. Dus veranderen wij de naam van het
huis al snel in "The Cakehouse", aangezien het hele huis, van boven
tot onder, ruikt naar cake. De cake smaakt overigens voortreffelijk! De dochter Sabrina, die in het Palace Hotel in Sun City werkt, regelt snel gastenpasjes voor ons, waarmee we via de personeelsingang het park binnen kunnen komen en dus overal vlakbij kunnen parkeren. We gaan naar het krokodillen park en we komen net op tijd voor het voeren. Honderden krokodillen liggen rond waterpartijen en zijn goed te zien (vanaf veilige afstand) via een looppad. Er liggen exemplaren bij van 10-12 meter en bijna 1000 kg. Als de beesten gevoerd worden, klappen die grote bekken open en wordt er een groot stuk vlees ingegooid, wat dan in een paar happen naar binnen wordt gewerkt. We mogen ook een kleine babykrokodil vasthouden. Daarna gaan we naar het gedeelte waar Sun City bekend om is: Het entertainment centrum. Op verschillende verdiepingen, bevinden zich grote zalen waar shows of diners gehouden worden. Barren en restaurants. Maar natuurlijk ook diverse hallen met gok- en speelautomaten en casino's. Als je prijs hebt, komt er één of meerdere bonnetjes uit het apparaat, welke je weer in kunt wisselen tegen prijzen. Machtig mooi, zeker voor Kay en Timo. Alsof je op de kermis bent en dan eigenlijk ook nog voor een redelijke prijs.
Als we terugkomen bij het guesthouse, wordt er nog steeds volop gebakken en gewerkt aan een mooie bruidstaart.
15 augustus (Sun City)
Het beloofd een mooie dag te worden, waarbij het kwik op
gaat lopen naar zo'n 29 graden. We beginnen aan de kant van Hotel Cabanas,
waarachter een groot meer ligt en waar allerlei watersporten beoefend kunnen
worden. Via een aangelegd regenwoud, lopen we naar Hotel Cascades en hier is
het zwembad nèt iets verwarmd, waar de jongens ook gretig gebruik van maken.
Het is tenslotte winter hier, waardoor het water 's nachts ook hard afkoelt.
Maar dit water is lekker! Wij liggen met een kopje koffie, lekker op een ligbed
in de zon. Dan gaan we naar "The Valley of Waves", een soort
golfslagbad in de openlucht met een zandstrand en diverse hele hoge, gave
glijbanen. De hele ambiance klopt! We besluiten onze handdoeken neer te leggen
op een eilandje in het midden. We houden het de hele middag vol! Dan gaan we
ons vlug douchen, want we mogen kijken in het dure en chique Palace Hotel, waar
Sabrina werkt. Kamers kosten hier zo'n 1000€ per nacht! Het is werkelijk een
prachtig en kolossaal hotel. We drinken een wijntje en een grote vaas bier en
krijgen er wat nootjes bij. Het kost 21€. Probeer dat bij ons maar eens te doen
bij het Amstel Hotel!
Dan gaan we weer terug naar het entertainment center. We
vragen hoe we terug komen en worden verwezen naar een luxe privé VIP taxibusje
met leren stoelen en een zeer luxe uitstraling. We kunnen niet geloven dat dit
niets kost, maar de chauffeur zet ons voor de ingang af en groet ons hartelijk.
Dit hoort er dus bij! Opa en oma hebben beloofd dat Kay en Timo allebei 100 muntjes krijgen, wat omgerekend 7€ is. Om te "gokken"! Je had die ogen van de kids moeten zien, toen àl die munten uit de muntenmachine kwamen vallen! Als later de grote hoeveelheden bonnetjes met de punten uit de apparaten komt, als ze prijs hebben, zijn ze de koning te rijk! Het wordt pas moeilijk als ze de gewonnen punten inwisselen voor prijzen. Wel wat later dan gebruikelijk, maar uitermate voldaan, liggen de jongens een half uurtje later in hun bedjes in de blauwe jongenskamer van het gastgezin.
16 augustus (Sun City en Lion Park)
Vandaag gaan we naar ons laatste hotel van deze rondreis.
Maar voordat we vertrekken, gaan we eerst nog even naar Sun City. We hebben de
nieuwste aanwinst van het entertainment complex nog niet bezocht: The Maze. Via
een lange hangbrug die hoog over de straat gaat, komen we bij het doolhof dat
ons (als het goed is) brengt naar The Lost City. Na wat heen en terug geloop
door het labyrint van muren, lukt het uiteindelijk om bij het restaurant te
komen. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op Sun City en vooral op het
Palace Hotel.
Dan gaan we nog wat inkopen doen bij de SuperSpar, want
onze volgende lodge is self-catering. Dan halen we onze bagage op en natuurlijk
moet er nog cake gegeten worden voordat we mogen gaan. Maar dat is niet erg,
want ook onze volgende accommodatie is niet zo heel ver rijden. Na een uurtje
rijden zijn we bij het Lion Park. We kunnen gelijk in ons 6-persoonshuisje, wat
er erg mooi en verzorgd uit ziet. We kijken bij de baby leeuwtjes, die we
kunnen aaien. In de natuur overleeft slechts 5-15% van de welpjes het. 's-Avonds bereiden we onze eigen maaltijd, alhoewel dat je hier ook kunt deelnemen aan het diner. Maar het huisje heeft alles wat het nodig heeft om een heerlijke maaltijd in elkaar te zetten, waarmee de jongens ook weer eens een goede maaltijd hebben gehad. Met op de achtergrond het gebrul van de leeuwen eten we onze maaltijd. Ook in de nacht horen we af en toe het gebrul van de leeuwen. Eigenlijk is het niet echt gebrom, het lijkt meer op zeer luid snurken. Overigens zitten de leeuwen niet héél dicht bij ons huisje, het geluid draagt 8km ver!
17 augustus (Lion Park)
Op onze laatste ochtend in Zuid-Afrika moeten we toch
redelijk vroeg op. Maar we zijn allemaal wakker vóórdat de wekker afgaat. Na
het ontbijt, om 8.00 uur gaan we namelijk wandelen met de leeuwen! Kay is
precies groot genoeg om mee te mogen. Annet had vooraf al gezegd dat ze dat
absoluut niet wilde gaan doen en Timo was helaas nog niet iets te klein. Dan
gaan we op pad. Na de veiligheidsinstructie, worden de leeuwen vrij gelaten.
Van de 4 leeuwen is de oudste 1 jaar en 7 maanden, dus het zijn nog geen
volwassen leeuwen. Alhoewel een leeuw van 6 maanden in staat is om bijv. een
impala of een persoon onder de 1.50 meter te doden. Samen met drie Rangers
lopen we door het bos. Ondertussen vertellen ze van alles over de leeuwen. Wat
een bijzondere ervaring! Kay zegt wel een paar keer dat dit één van de mooiste
dingen is die hij de hele vakantie gedaan heeft. ("Één van de mooiste
dingen hè, want het Kruger Park was mooi, Sabi Sands ook. En Sun
City....eigenlijk was dit één van de mooiste vakanties ooit", aldus de
woorden van Kay) Daarna gaan we gezamenlijk deelnemen aan het 'Interaction
Program', hierbij krijgen we de verblijven te zien van de leeuwen, lynxen en last
but not least, de cheetah's! Ook mogen
we in het verblijf met de jonge welpjes, die ze 'The Devils', kleine duiveltjes
noemen. Daarna gaan we nog een keer bij de baby-welpjes kijken waar we gisteren
ook geweest zijn.
's-Middags eten we in de zon een sandwich kaas-tomaat en
frietjes. Bas, Kay en Timo krijgen het nog geregeld om op groot beeldscherm (3
à 4 meter breed) de motorrace te kijken. Later deze middag vertrekken we weer
naar Johannesburg, waar we onze VW bus weer inleveren. Vannacht vertrekt onze vlucht
met KLM naar Amsterdam. Morgen rond deze tijd zijn we dus weer thuis. Drie
weken Zuid-Afrika. Het was een zeer gevarieerde reis, qua bezigheden en qua
accomodaties. Niemand is er ook maar één moment ziek geweest en we hebben ons
overal erg safe gevoeld. De mensen waren erg aardig. En bovenal hebben we
dingen gedaan die héél erg bijzonder waren. Zuid-Afrika was een geweldige
ervaring voor ons allemaal!