Verslag van onze reis Thailand en Cambodja in 2009: (reisroute: Bangkok - Koh Chang - Siem Reap - Phnom Phenh - Koh Chang - Bangkok)
Een vriend van ons (Peter) woonde destijds nog op Koh Chang. Inmiddels is zijn duikschool overgenomen door een andere Nederlander.
31 juli 2009 Het vliegtuig naar Bangkok
Eindelijk was het zover: Onze grote reis kon beginnen.
Vanaf Dusseldorf vlogen we met LTU/AirBerlin. Voor de kinderen hadden we vooraf kindermaaltijden gereserveerd. Het voordeel daarvan was dat de maaltijden als eerste komen en je je hen dus als eerste kan helpen. Daarna kun je rustig op je gemak zelf eten. Verder is het een welkome variatie, want zo heb je nog een extra keuzemenuutje, want de kids eten toch niet alles!
We vlogen in de avond en nacht. Onze portable dvd-speler was erbij, dus de kinderen konden voor het slapen gaan nog wat filmpjes kijken. Een uitkomst!
De service en het eten waren prima aan boord bij LTU/AirBerlin. De stoelen sliepen niet zo goed als het bed van thuis en we hebben ook niet zoveel geslapen. Vroeg in de ochtend kwamen we aan in Thailand.
1 augustus Wensen bij Boeddha in Bangkok
Onze eerste indruk van Thailand is goed. Het nieuwe vliegveld is netjes en goed geordend. Als je naar buiten loopt, kun je zonder problemen een taxi regelen. Er staat een mevrouw die de taxi’s regelt en je vertelt wat je moet betalen. Dat is dus tegenwoordig beter geregeld dan in 2002 (toen Bas en Christl er ook zijn geweest). Geen opdringerige drukte, alles gewoon rustig en georganiseerd. Het wordt geregeld. Je betaalt dit en niet meer. Dus ook geen onderhandelings processen.Overigens was het wel een beetje krap, want we konden volgens die mevrouw best met z’n zevenen in één taxi: Het was een grote taxi. Nou ja, groot: eigenlijk een gewone personenauto die ook nog eens een gastank achterin had zitten. Maar het paste! En zo konden we al meteen wennen aan Thailand en haar gewoonten. (Volproppen!!!) Na aankomst in het hotel. Zijn we natuurlijk eerst even het zwembad in geplonsd. We waren er allemaal aan toe. Het hotel ligt midden in de wijk Bang Lamphu en op circa 10 minuten lopen van Koa San Road.’s Middags zijn we naar Koa San Road gelopen om er een broodje te eten. Timo was echter zo moe van de reis, dat hij tijdens het eten van zijn broodje in slaap viel. Ondertussen at hij gewoon door! Toen het broodje op was, ontwaakte hij ook weer haha! En dus konden we nog even over deze backpackerstraat lopen. Als je er ooit geweest bent, dan weet je wat ik bedoel; maar Koa San Road verveelt nooit. Met z’n vele winkeltjes, kraampjes met etenswaren, terrasjes en artiesten. De vermoeidheid speelde echter parten en we besloten een eindje met de tuktuk te gaan. De tuktuk driver wilde ons voor 10 Baht (20 cent) rondtoeren, zonder afdingen! De eerste stop was bij Wat Intharawihan, met een 32 meter hoge staande Boeddha. Ik vertelde de jongens dat de vorige keer dat papa en ma
.JPG)
ma in Thailand waren, mama een wens gedaan had en dat deze uitgekomen was. “Wat had jij gewenst mama?” vroeg Kay. “Nou dat ik een gezonde baby in mijn buik zou krijgen en toen ik thuis kwam bleek dat jij in Thailand al in mijn buik was gekomen!” Nou dat was leuk, daar wilden onze heren wel aan mee doen: Ze mochten dus een wierookstokje aansteken, dan knielen met je handjes tegen elkaar en dan een wens doen: Welkom in Thailand!Hierna volgde nog een minder mooie tempel. Wij besloten met onze kids vast naar huis te gaan, want de weinige slaapuurtjes maakten dat ze het niet meer zo interessant vonden. Elly, Gerrit en Annet zouden nog even door gaan met rondtoeren. Onze chauffeur vroeg ons of we nog even langs een kleermaker wilden gaan op de weg terug, zodat hij een bon op kon halen voor benzine. Liever niet, maar we snapten die beste man ook wel, dus vooruit, stop maar even bij je kledingzaak, wij lopen wel een rondje en dan breng je ons terug. Nadien bleek dat we er goed vanaf gekomen waren: Elly, Gerrit en Annet zijn met de tuktuk langs goud- en juwelenwinkels en souvenirshop gegaan. Dit alles omdat de tuktuk-driver er commissie kreeg. Ze voelden zich er niet prettig bij en waren uiteindelijk blij dat ze weer terug waren bij in Bang Lamphu.'s Avonds in het hotel aten we nog een hapje, maar voor de jongens was de spreekwoordelijke koek op. Tijdens het eten brachten we de jongste alvast naar bed. De oudste ging na het eten en ook wij lagen al vlug in bed!
2 augustus Met z’n allen de boot in & Zwetend langs de tempels
Door de korte vliegtuignacht hadden we heerlijk geslapen tot maar liefst half 9! Geen last van een jetlag, iedereen zat gewoon met
.JPG)
een in het ritme. De vliegtijd, die ons getipt was door een kennis, is dus inderdaad een héle prettige gezien het tijdsverschil. We besloten naar de rivier te wandelen, om vandaar uit met de boottaxi naar een aantal tempels te gaan. In plaats van de gebruikelijke links af van het hotel naar de grote straat, gingen we rechts af, wat het gerichtste zou zijn. Onze route ging langs het water en soms zelfs dwars dóór de huizen heen. Ineens zaten we in een heel ander Bangkok dan wat je van de straatkant af ziet! Houten en rieten huisjes, waarbij de maatstaven iets lager liggen dan bij ons. Toen we bij de rivier aankwamen, moest de halve garde alweer plassen. Ondertussen had ik met een mevrouw staan “praten” (met handen en voeten). Zij wees ons een longtailboot. In eerste instantie was ik het niet van plan. Maar toen ik zag wat voor een mooie tour deze man maakte, leek het me toch interessant. We besloten met z’n allen in een boot te stappen. Die vaarde door de kanalen van Bangkok, langs de vele paalwoningen en de floating market in Bangkok zelf. Iedereen vond het erg mooi om over het water te scheuren en het leven rond de Klongs te ontdekken. We eindigden aan de oever in de buurt van Wat Prayoonwong oftewel de Turtle Temple. Dit is een niet toeristische tempel, waar vele schildpadden leven. Een schilpad voeren staat voor een beter volgend leven, volgens het boeddhisme. Per taxi gingen we naar onze volgende stop, want we waren er inmiddels al achter dat als je met een tuktuk niet langs allerlei commercie wilde, je veel te veel betaalt. Ze vragen rustig het drie dubbele van wat een ‘taxi by meter’ je kost. Hoe leuk het ook is voor de kids, je kunt beter in een taxi stappen en ‘by meter’ vragen. Voor €0,50 waren we bij Wat Pho. Het is één van de oudste tempels van Bangkok en vooral bekend vanwege de liggende Boeddha. Deze is 46 meter lang en 15 meter hoog. Versierd met bladgoud en parelmoer voor de ogen en de voetzolen, is het indrukwekkend om te zien.Op een gegeven moment staan onze jongens met een lolly in de mond op een steen en opa maakt een foto. Een Thais schoolkind merkt dit op en maakt ook een foto. In een mum van tijd staat er een .JPG)
grote groep jubelende kinderen in schooluniform om Kay en Timo heen om foto’s te maken van onze twee blonde mannen. We tellen er achttien!!! Kwamen wij nu hier om iets te bezichtigen of hebben we de bezichtiging meegenomen? Wat een belevenis.Inmiddels gutst het zweet ons over de rug en zijn we toe aan een late lunch en een verfrissend drankje. De planning was dat Annet, Elly en Gerrit nog naar het Grand Palace zouden gaan. Maar in tegenstelling tot wat ik verwachtte, wilden ook zij mee terug naar het zwembad. Genoeg getempeld. En wat is het dan fijner om een frisse duik te kunnen nemen bij je hotel!3 augustus van Bangkok naar Koh Chang met privéchauffeur
Om half 8 ’s morgens staat de privéchauffeur die Peter geregeld heeft al bij ons hotel te wachten. Een grote glimlach siert deze vriendelijke man, die blijkbaar al een half uur bij het hotel staat. Het eerste uur bekijken we Bangkok vanuit onze minibus met airco en tv. Het verkeer en het leven op straat is fascinerend. Bij de verkeerslichten lijkt het net een brommerwedstrijd. Als het op groen springt, trekt alles ineens op. Meestal met twee of drie mensen op de brommer, soms meer. Het blijft bijzonder, hoe vaak je ook al in Azië geweest bent.
De weg naar Koh Chang is bijzonder goed. Beter dan we hadden verwacht!
We hadden afgesproken dat onze chauffeur langs Oasis Sea World zou gaan, waar je met dolfijnen zou kunnen zwemmen. Ik had ze al een mailtje gestuurd maar daar had ik helaas geen reactie op teruggehoord. Bij aankomst bleek dat we inderdaad hadden moeten reserveren. De reactie van Oasis Sea World kwam een dag te laat: Op 4 augustus arriveerde er een e-mail. We hebben even naar de show gekeken en hebben ook gekeken hoe het er aan toe ging bij het zwemmen. We besloten om het voor de terugweg te laten reserveren en het dan mee te pikken. Want waar ter wereld heb je de kans om te zwemmen met dolfijnen voor nog geen €12,= per persoon (inclusief entree van het park).
We gingen dus eerder dan gepland de ferry op bij Trat naar Koh Chang. Peter had ondertussen al een paar keer gebeld (“waar zijn jullie nu?”) want voor hem begon het ook spannend te worden nu zijn vrienden dichterbij waren.
Rond half 4 kwamen we aan. Eerst bij Peter, bij zijn shop in Klong Prao (tegenover K
long Prao Resort). Een weerzien. Eindelijk waren we er! Na drie en een half jaar waren er eindelijk vrienden bij hem op bezoek! Daarna bracht Peter ons naar ons hotel. Deze huisjes had hij ook al vooraf geregeld. Voor ons, maar dat kan hij ook voor anderen, vanuit het kleine reisbureautje wat hij erbij doet. Het is erg fijn dat je dat met een Nederlander kan regelen. Je weet zeker dat je vragen goed begrepen worden, wat bij de Thai altijd afwachten is. Want vaak kunnen ze wel Engels, maar verwacht geen hoogstandjes van de kwaliteit. De Thaise medewerkster van Chang diving regelt vervolgens weer alles in het Thais.
4 augustus Lekker relaxed op Koh Chang
Als je ergens arriveert zie je vaak al hoe mooi het is. Maar de volgende dag is alles nog mooier hier op Koh Chang. De huisjes van het hotel liggen áán het strand. Je kunt dus je eten nuttigen aan het strand. Terwijl de kinderen in het zand spelen of met de voeten in h
et water staan. Heerlijk. Het zand is ook heerlijk zacht. Geen last van stenen. In tegenstelling tot een eindje verderop in Kai Bae. Het strand is heel erg fascinerend. De kleine krabbetjes, hele mooie schelpen; je hebt er zo veel om te kijken.Na de strandwandeling lieten we ons masseren. Een Thaise massage hoort er natuurlijk bij als je in Thailand bent.
Elly, Gerrit en Annet zijn nog naar een waterval gelopen. Samen met kids hebben wij genoten van nog meer zwemmen. Echt heerlijk. En het eten is er zo lekker. En zo idyllisch om je hotelhuisje uit te lopen, wat zowat op het strand staat, te gaan zitten op het strand en dan één van de heerlijkste rijstschotels ter wereld te kunnen eten. mmmm! En ondertussen bouwen de jongens een zandkasteel of staan met de voetjes in het water. Echt genieten dus.
5 augustus Op de rug van een olifant door de Jungle
.JPG)
Op het mooie Koh Chang hebben we een olifantentocht gemaakt. Dat was echt geweldig. Peter en Babs reden met ons naar de andere kant van het eiland en daar was een olifantenkamp en een olifantenfoundation. Peter wist natuurlijk de juiste plek te vinden. Tussen Kai Bae en Klong Prao (waar Peters duikschool is) kun je ook olifant rijden. Hier zitten de olifanten vast tussen het prikkeldraad en is het een zielige bedoeling. Niet alleen de toeristen maar ook de olifanten worden uitgebuit. Het olifantenkamp waar wij naar toe zijn geweest, laten de olifanten 's avonds vrij en 's morgens komen ze vrijwillig weer terug. Echt super.Elly wilde eerst niet mee omdat ze dacht dat het net als een kamelentocht zou zijn. Maar uiteindelijk is ze mee geweest en iedereen vond het een hele leuke ervaring. Kay en Timo natuurlijk ook! We reden echt zowaar door de jungle. De olifant van Gerrit en mijzelf ging bij het eerste beekje meteen al even een verfrissende douche nemen... Hij zoog het water op met zijn slurf en pfffff, daar ging het: en dus werden wij ook gedoucht. Heerlijk! Zeker als het warm is. Kay en Timo hadden dikke schik. Ook het poepen en plassen van de olifant was erg grappig. De olifant van Bas en de jongens ging het snelst, tot groot genoegen van de heren. Maar wat ze toen jammer genoeg niet gezien hebben, was dat de bereider onze olifant afstapte en toen mocht ik de bereider zijn. Voor op de olifant. Net achter zijn hoofd, met mijn voeten achter zijn oren! En best wel een lang stuk!! Wat een ervaring. Blijkbaar vond de olifantenrijder dat ik er ontspannen uitzag of zo. Het prikkelde wel. Want wat ik eigenlijk niet had verwacht was dat een olifant (of in ieder geval deze olifant) stekelharen heeft op zijn hoofd en nek. Het soort waar ze bij ons wc-borstels van maken, zeg maar. Daarna mochten we nog de olifant ‘wassen’ en met de beesten zwemmen in een beekje. Geweldig!'s middags hebben Peter en Babs een groot gedeelte van de rest van het eiland laten zien. Bijvoorbeeld de Mangrove bossen (National Park) en een hotel in aanbouw waar een groot reservoir vissen zat. Dit kon natuurlijk ook omdat het nu laagseizoen is en omdat Peter het heel toevallig net een paar dagen niet druk had (dus geen duikers). Ons geluk! En ook wel heel erg speciaal omdat we zo nog meer tijd met hen konden doorbrengen.
6 augustus Met Peter naar Bang Bao
8 augustus Reisdag van Koh Chang naar Siem Reap
We werden echter in het naastgelegen hotel geplaatst en bij binnenkomst werd er wel gevraagd of we de kamers goed vonden. Ik had op zijn site voor ons vertrek wel iets gelezen dat hij als het druk was gebruik kon maken van het hotel bij de buren. Tja, prima. De kamers waren groot en schoon! Wat wil je nog meer? Omdat wij een kamer hadden met 3 bedden (weliswaar van 120cm breed) vroeg ik me af of we wel de juiste kamer hadden gekregen. We konden het wel redden met ons vieren in deze kamer, maar ik wilde toch even weten wat deze kamer kostte (in de veronderstelling dat deze goedkoper zou zijn. Ik kreeg geen antwoord. ‘Later later’.
De Cambodjaanse familie moet het zelf runnen. Maar Jan geeft tips, schoolt hen en stuurt hen aan. Hij heeft ook een schooltje op het platteland. ’s Avonds hebben we even met hem zitten praten. Hij vertelde over het hoe hij er verzeild is geraakt en over het werk. Heel veel vrijwilligers werken er mee. Ze geven niet alleen Engelse les, maar bijvoorbeeld ook les in tandenpoetsen, hygiëne enz. En hij wil zelfs binnenkort een soort van medisch centrum op gaan zetten en mensen gaan scholen. Jan vertelde wel dat het erg moeilijk is. Schijnbaar door o.a. de eenzijdige voeding (veel rijst) zijn de Cambodjanen minder ontwikkeld dan Westerlingen. Zo vertelde Jan. Je kunt hen geen twee dingen tegelijk laten doen. Dat betekend dus dat alles heel veel aandacht nodig heeft. Jan was niet altijd aanwezig. De vraag die wij ons afvroegen is of deze familie wel in staat is om het guesthouse te runnen.
9 augustus De Tempels van Ankor
.jpg)
Vandaag zijn we naar het wereldwonder Ankor geweest. Met twee tuktuks werden we naar de vele tempels gebracht. We kochten een kaart voor twee dagen. De ene tempel is nog indrukwekkender dan de andere. Zo zijn we o.a. bij de bekendste tempel Ankor Wat geweest, maar ook bij Ankor Thom waar de film Thomb Raider met Lara Croft opgenomen is. Deze is zo mooi doordat er diverse boomwortels die de tempel begroeid hebben.
En bij elke tempel stonden de vele verkopers waarvan je kaarten, drinken, boeken etc. kan kopen “for only one dollar”. De jongens waren het op een gegeven moment wel zat. Zo ongeveer de eerste keer deze hele vakantie. En dat kan ook niet anders, nog moe van de reis van gisteren. Ze hebben nog een mooie fluit gekregen en daarmee konden we het weer een beetje opkrikken. ’s Avonds ging het nog regenen. De eerste tropische moesson van de hele vakantie. Het heeft op Koh Chang wel eens ‘s nachts geregend maar dat hadden we niet gemerkt. Nu tikkelt het hier op het dak. Maar het was vandaag ook enorm heet. Dus wellicht is het een fijne afkoeling.
10 augustus Nog even tempelen en bootje varen op het Tonlé Sap
We zijn wederom op stap geweest met de tuktuk. Of eigenlijk met 2 tuktuks gezien de grootte van ons gezelschap. Hoewel de Cambodjanen hier rustig met de gehele familie in 1 tuktuk of op een brommer rijden. En op de brommer hoeft alleen de chauffeur een helm op. We zijn - op aanraden van Carie - naar een tempel wat verder buiten Siem Reap gegaan. De tocht er naar toe was het alleen al waard. Mede dankzij onze tuktuk-drivers, die behoorlijk goed Engels spreken. We reden tussen de rijstvelden door en konden stoppen we waar we maar wilden. Rijst werd beplant. Buffels in het water. Koeien op de weg. Kinderen kwamen even verlegen kijken naar die witte buitenlanders en werden hilarisch bij het zien van onze twee blonde jongens. Het blijft leuk. We bezochten nog 2 tempels, allebei heel erg mooi. Na de tweede tempel begon het ineens te regenen. (Even een tropisch regenbuitje) en de tuktuk ging dicht. Wij zaten lekker droog terwijl de driver nat werd. Na het middageten gingen we naar het Tonlé Sap meer. Met de boot voeren we langs de drijvende woningen. Ons pap zei na de tocht zo mooi: Dit heb ik op tv wel een gezien, maar nu zie ik het in het echt! Zo indrukwekkend, dat is eigenlijk niet te beschrijven. Tonlé Sap betekent in Khmer “groot meer”. Het Tonlé Sapmeer is een meer dat in de laagvlakte ongeveer 75% van Cambodja beslaat. Het beslaat ongeveer 2590 vierkante kilometer in de droge tijd, maar zwelt in de regentijd aan tot een oppervlakte van 24.605 vierkante kilometer! Tijdens de droge tijd vloeit water het meer uit via de Tonlé Saprivier in de Mekong bij Phnom-Penh. Het Tonlé Sap meer neemt in de regentijd behoorlijk aan omvang toe. Het water komt zo hoog dat het vanuit de Mekong via de rivier het Tonlé Sapmeer instroomt. Het meer w
ordt dan tijdelijk het grootste zoetwatermeer in Zuidoost-Azië.En de drijvende huizen verplaatsen dus ook telkens. Je ziet er vele rieten huisjes met vooraan een soort veranda en een hangmat! Je ziet diverse bootjes voorbij varen. De één verkoopt frisdrank, of etenswaar. Vervolgens zie je een kindje in een teiltje, helemaal naakt wat komt vragen om ''one dollar". Als we dan aanmeren bij een zogenaamde krokodillenkweker (incl. restaurant en souvenirshop) komen er diverse bedelaars op ons af. Hoe moeilijk het ook is...maar als zo'n bedelaar 10 keer een dollar krijgt op een dag, verdient hij meer dan een tuktuk driver. En als je hier tuktuk driver bent, heb je meestal één van de best betaalde banen. Even om een idee te geven... Maar het raakt je wel. Dat zeker. En onze Timo staat - in al z’n onschuld - gewoon te kijken naar hoe ze er uit zien of wat ze doen.
11 augustus Het Cambodjaanse platteland en bezoek aan een schooltje
Daarna gingen we over de lokale markt lopen. Ook een belevenis op zich. Naast het feit dat weer iedereen lyrisch werd van onze blonde jongens, wilde veel mensen hun waren aan ons laten zien. De krabbetjes werden levend en al omhoog gehouden en ze gebaarden dat we ze wel mochten vast pakken. Nou nee, liever niet. Zo waren ze ook gebakken banaan aan het maken. Eerst ging de banaan in de folie, dan in een ‘banaanplatmaakmachine’, daarna ging het door het deeg en vervolgens in het vet. Voila gebakken banaan. Erg grappig.
De reis ging verder naar het dorpje: De eigenaar Jan heeft ook een huis op het platteland. In dat huis wonen de vrijwilligers en twee weeskinderen van 7 en 8 jaar. Cambodja heeft blijkbaar veel weeskinderen. Eén van de vrijwilligers vertelde dat als één van de ouders kwam te overlijden dat de andere ouder dan vertrekt en de kinderen achterlaat. Voor ons westerlingen is dat onbegrijpelijk. In Cambodja blijkbaar heel normaal. Kinderen zijn er ook erg zelfstandig. De weeskinderen werden niet echt onderhouden door de stichting, zij zorgen zelf voor hun eten, door bijvoorbeeld kikkers te zoeken, ze te bereiden tot maaltijd.
De vrijwilligers werken in een schooltje. Wij mochten ook naar het schooltje kijken. Er wordt Engelse les gegeven. Als je in Cambodja Engels kunt, kun je een betere toekomst opbouwen. Je kunt bijvoorbeeld met toeristen gaan werken of een andere baan waarbij je Engels nodig hebt. Het is op vrijwillige basis. Tenslotte moeten de meeste kinderen eerst zorgen dat er genoeg te eten is. In deze tijd wordt de rijst gepland en komen kinderen ook vaak laat of helemaal niet, omdat het voor gezinnen een drukke periode is en ze de hulp van de kinderen goed kunnen gebruiken. De school begin meestal zo rond 12.30 uur. Maar vaak komen kinderen ook later binnen. Ze hebben er overigens ook geen klok of horloge. Eerst wordt er gespeeld. Kay en Timo vonden het ook erg leuk om mee te spelen. Touwtje springen, of op de ‘schommel’. En het partijtje voetbal met opa en de Cambodjaanse kinderen was ook erg leuk. Daarna begon de les. Het werkt vooral met herhalingen. De meester roept een woord en de kinderen herhalen het. Toen wij er waren werden de dagen van de week geoefend en de lichaamsdelen (nose, ear, eyes etc.). Het wordt er als het ware ingestampt. Onze tuktuk driver heeft ook op deze school gezeten en hij kan dus echt goed Engels en weet hoe hij met buitenlanders om moet gaan. Hij heeft een goede baan.Overigens was het vandaag een erg warme dag. Rond half 4 waren we weer bij het hotel en toen hebben we (na het wassen van de moddervoetjes) lekker op een terrasje gezeten. Wij aan een cappuccino, biertje, vruchtensapje en de jongens aan een ijsje. Overigens wordt je hier ook ''lastig gevallen'' door de verkopertjes van postkaarten, boeken en armbandjes. "Please Buy me Madam only One Dollar". Maar na een paar keer nee zeggen vonden deze kleine verkopertjes (kinderen) het vooral leuk om onze kids te bekijken of vragen te stellen. Als ze Kay vragen: "How old are you" dan zegt hij netjes "Six" en als ze vragen: "Whats your name'', zegt hij netjes ''Kay". En met handen en voeten begrijpen ze elkaar. Heel leuk. Timo weet vaak ook al te antwoorden. Of zijn 4 vingers op te steken om te vertellen hoe oud hij is. Onvoorstelbaar ook hoe klein de kinderen hier zijn. Vandaag stond er een kindje van 8 naast Timo en het kindje was ongeveer 1 cm kleiner dan Timo!!!! Onvoorstelbaar!!
’s Avonds gingen we afrekenen bij Baca Villa. Omdat ik nieuwsgierig was naar de prijs van de kamer ging ik mee. Toen ik de rekening zag schrok ik enorm. De kamerprijzen waren ruim één keer zo hoog als afgesproken. Nu kan je wel een stichting hebben en geld nodig hebben, maar afspraak is afspraak. Jan was op dat moment natuurlijk niet bereikbaar. Ik had zelfs mijn mail nog laten zien met de afgesproken bedragen, maar de familie wist van niks. Uiteindelijk hebben we alles betaald op de kamerprijzen na. De volgende dag werd ons gemeld dat het dan toch oké was. Het geeft wel een beetje een domper op het hele verhaal. En ik vraag me ook ten zeerste af of het verstandig is van Jan om al te gaan starten met een medisch centrum als je de rest nog niet volledig op orde hebt. Daarna hebben we nog heel gezellig zitten kletsen met een Nederlands stel, die we getipt hebben voor Koh Chang. Als wij weer op Koh Chang aankomen, zien we ze nog net één dag. Dus dat is wel gezellig.
12 augustus Met de bus van Siem Reap naar Phnom Penh
In een reisverhaal had ik eens gelezen dat Phnom Penh een soort open riool was of had.
En eigenlijk twijfelde ik in Siem Reap nog of ik wel naar Phnom Penh wilde, maar je bent er nu zo dichtbij dus laten we maar gaan. Die twijfel was niet nodig geweest: Het is me 100% meegevallen! De reis voorliep voorspoedig. Rond 14 uur waren we al in Phnom Penh. We hadden nog geen slaapplaats, die moesten we nog zoeken. (De eerste bestemming die ik nog niet geregeld had. Daar was ik van tevoren nog niet aan toegekomen door allerlei nevenactiviteiten zeg maar) Maar zoals Bas en ik dat 'vroeger' ook altijd op de bonnefooi deden, zou het in Phnom Penh ook wel meevallen. In Siem Reap hoorde we dat ook Cambodja last heeft van de economische crisis, dus de hotels zouden ook niet overvol zitten. Uit de bus gekomen zijn we met een tuktuk naar een door ons uitgekozen hotel gegaan (met zwembad). Maar ten eerste was het heel duur en ten tweede was het maar voor één nacht beschikbaar. Even verder zoeken dus. Het tweede hotel was perfect, maar voor de eerste nacht hadden ze geen kamer. We hebben het toch geboekt voor de tweede en derde nacht in Phnom Penh want het had een heerlijk zwembad en die schijnen er niet zo veel te zijn. Althans in een beetje voor ons acceptabele en betaalbare klasse. En we mochten 's middags terugkomen om te zwemmen, dus hebben we een ander hotel gezocht. Netjes en schoon. En omdat we al later in de middag kwamen konden we nog lekker afdingen ook. Zeker met 3 kamers!
De stad is dus ook anders dan ik verwacht had. Ik had kleding meegenomen die ik thuis bijna nooit meer aan deed, of bijvoorbeeld mijn favoriete T-shirt waar een gaatje in zat en ik nu toch echt eens afscheid van moest nemen. Nadat ik het aangehad had was mijn planning om het weg te geven. Ik had het bewaard voor eventuele zwervers of mensen die het minder goed hebben in Phnom Penh. Maar Phnom Penh lijkt welvarender dan Siem Reap. Er rijden hier zoveel dure auto's rond. En veel nieuwe scooters. En dan zeggen ze dat Cambodja nog een derde wereld land is... Lexus is hier het favoriete merk!!! En vooral die grote jeepmodellen. Er hoeft ook niet persé een kenteken op te zitten. Tenminste als je hier iets te betekenen hebt in het land, dan haal je je plaat er af, want dan weten ze niet wie je bent. Denk aan ministers e.d. zei onze tuktuk-driver. Wij hebben ook horen vertellen dat het ook wel eens maffia zou kunnen zijn. Of minder belangrijke mensen die belangrijk willen doen met hun dure auto. Da’s natuurlijk ook nog een scenario.
13 augustus Geschiedenislessen in Phnom Penh
We hebben in deze stad natuurlijk de highlights gezien. ‘s Ochtends eerst naar de Killing Fields. Daar hadden we navraag naar gedaan en omdat de jongens niet weten wat er gebeurd is, is het voor hen niet shocking. Er staat bij de Killing fields een soort van ‘herdenktempeltje’ waar de hoofden van mensen die ze gevonden hebben in de massagraven van de Rode Khmer bewaard zijn. Terwijl ik er bijna onopgemerkt langs af wilde lopen, zag onze Kay er al direct de sensatie van in. “Wouw mama kijk, daar wil ik heen…naar die skeletten”. Tja, voor hen zijn skeletten hetzelfde als wat Piet Piraat op zijn vlag heeft. Voor ons hangt er een heel verhaal aan vast. De exebition met diverse foto's hebben Bas en ik even om de beurt gedaan. Elly, Gerrit en Annet waren apart rond gegaan. Nadat we de rest van de ronde afgemaakt hadden zei Timo 'dit was de Killing Fiels hè mama' waarop onze Kay ook nog wist te vertellen dat het van de oorlog was. En dat terwijl we ze dat niet verteld hadden. Kleine potjes hebben grote oren...
Daarna zijn Bas en ik terug gegaan naar het hotel, samen met de kids, zodat we lekker konden zwemmen. Daarna zijn Elly, Gerrit en Annet naar de Tuong Sleng gevangenis geweest. Later die middag hebben we gewisseld en zijn Bas en ik daar naar toe gegaan. Dat was zeker een juiste beslissing, want dat was echt niks voor de jongens geweest. Ik heb op een gegeven moment zelfs tegen Bas gezegd dat hij maar alleen verder moest kijken ik had genoeg gezien. Het hoefde even niet meer. En de jongens doen toch niks liever dan zwemmen. Dus ook zij hebben een super fijne dag gehad en niks van onze stemming gemerkt. Want het bezichtigen van al die oorlogsherinneringen ging ons niet in de koude kleren zitten. Gelukkig zijn er dan twee van die lachende jongetjes die je weer direct aan iets anders laten denken! Maar ondanks de impact die het had, vind ik toch dat het bezichtigen daarvan bij een reis naar Cambodja hoort.
14 augustus Russische markt in Phnom Penh
We zijn lekker op ons dooie gemakje opgestaan. In plaats van een douche, sprongen we vanuit ons bedje direct het zwembad in. Heerlijk wakker worden! Na het ontbijtje werden we door een tuktuk naar de Russische markt gebracht. De warmte bleef goed onder en tussen de kraampjes in hangen. Het was er dus heel warm en het viel een beetje tegen wat daar te koop was. Maar wel leuk om te zien. We hadden het zo heet gekregen dat we terug zijn gegaan naar het hotel en het zwembad! Lekker zwemmen, lekker eten, de jongens even slapen tussendoor.
Met de tuktuk wilden we naar de Vietnamese wijk. We hadden gelezen in een boek over Cambodja dat dat heel bijzonder was. Er was echter niet zo veel bijzonders te zien. Na veel overleg wist onze driver waar het was (en dat klopte ook met de kaart en de omschrijving in het boek). De weg ernaar toe was heel erg leuk. Vooral het kruispunt net voordat we in deze buitenwijk van Phnom Penh waren. Daar stonden de brommertjes voor de stoplichten te wachten en zodra het op groen sprong, was de wedstrijd begonnen. Zo leek het. Bas en ik moesten een beetje denken aan het verkeer in Vietnam (reis van 2000). Onze tuktuk driver maakte er vervolgens een heel bijzonder ritje van langs de Tonlé Basac. De Rivieroever (verbind Mekong met Tonlé Sap meer). Langs het paleis, langs dure hotels. Heel veel verkeer en drukte. Doordat de avond in viel waren er vele lichtjes! Heel erg mooi en indrukwekkend.
Aan de rivierkade hebben we heerlijk gegeten en als klap op de vuurpijl mochten Kay en Timo nog even in het zwembad voordat ze gingen slapen! Nou dat is leuk: in het donker zwemmen!
15 augustus Van Phnom Pehn naar Koh Chang
Voor het eerst deze vakantie was de (Cambodjaanse) taxi niet op tijd bij het hotel. Een uur en 15 minuten te laat. En dan begint zo'n ritje toch al minder gezellig. Vervolgens wist de chauffeur waarschijnlijk niet hoe hij het beste kon rijden om Phnom Penh uit te komen. Want hij kriemelde door de meest drukke straatjes, ging nog even tanken en vervolgens gingen er nog 2 personen met ons mee. Eentje hiervan heeft 240 kilometer -tot aan de grens- achterop de minibus gehangen!!! Dat kun je je toch niet voorstellen. Zo goed en netjes als de taxi in Thailand was, zo'n zootje had deze meneer in zijn minibus. Nou ja zootje: Het was in ieder geval niet netjes, niet opgeruimd en de stoelen hadden hun beste tijd gehad. Na een paar kilometer hadden we al een harde kont. Lang leve de dvd speler voor de kinderen! Wat een uitkomst hé! Annet had al naar de chauffeur zitten kijken en ze wist niet of ze hem wel kon vertrouwen. Ikzelf zat achter in de minivan en had maar niet gezegd dat er onder mijn stoel een grote zak met wit poeder stond. Ik had er al een keer aan gevoeld, aan geroken, Bas laten ruiken. Maar we gingen er allebei toch maar vanuit dat het wel meel zou zijn. Anders hadden ze het vast niet zo in een plastic zak zitten. We gingen meer de bergen in en hoe meer we in de richting van Thailand kwamen, hoe slechter de weg werd. Net voor de grens, bij het plaatsje Koh Kong zag de weg er uit als twee fietspaden op de middenpeelweg. Van die betonplaten, maar dan wel dubbelbaans ja haha, met een stuk hoog half droog gras in het midden! Kedeng kedeng daar komen wij aan!De grens was echt zo veel rustiger dan de grensovergang van Poïpet. Dat scheelde een aantal loketjes zeg en dus ook behoorlijk wat tijd! 'Onze' taxichauffeur was er weer: weer dezelfde als die ons van Bangkok naar Koh Chang en later van Koh Chang naar de Cambodjaanse grens had gebracht. Hoewel hij bijna twee uur had staan wachten stond hij met een brede smile en breed zwaaiend te wachten. Hij kwam ons al tegemoet en hielp ons gelijk met de koffers. Wat een warm welkom. Bas had ondertussen al met Peter gebeld. Peter had alweer een paar keer teruggebeld. Allebei weer blij dat de Thaise simkaart het weer deed. Aangekomen in het hotel (het zelfde hotel als waar we eerder sliepen) mochten de kids natuurlijk meteen het zwembad in duiken. Daar waren ze aan toe en wat hadden ze dat verdient. En wat hadden wij zin in een lekkere maaltijd op het strand van 'ons hotel'. Het voelde eigenlijk wel een beetje als Thuiskomen!
16 augustus Weer helemaal ‘thuis’ op Koh Chang
We genoten weer van het ontbijtbuffetje aan het strand van ons hotel. De gehele dag hebben we lekker in en rond het zwembad gehangen. Op het strand gespeeld, gezeten, gelegen, gedronken. In de zee gezwommen. Het eerste gedeelte van de zee was zo warm als het badwater van thuis! Elly, Gerrit en Annet hebben nog een strandwandeling gemaakt. En je raadt nooit wat Kay en Timo gegeten hebben 's avonds. Zelfs Peter wist het nog niet...maar recht tegenover ons hotel zit een eettentje wat alles serveert: Westers, Pizza en Thaifood, maar ook: Frikadel Speciaal met Frietjes!!! Voor ons verveelt het eten hier dus nooit: Oh wat is dat Thaise eten toch lekker. Ik kan die heerlijke rijst met groenten en cashewnootjes of zoetzure saus elke dag wel eten. Maar voor de kinderen is dat wel een ander verhaal. Die waren echt toe aan een bekende hap! Hoewel je overal wel iets kan krijgen voor de kinderen wat ze lusten hoor. Toen Peter hoorde van de frikadel, wilde hij er direct weer eten! Dus het avondeten was snel besloten!17 augustus Tree Top Adventure en Regen
Bas, Gerrit en Peter zijn vanmorgen gaan klimmen, tokkelen of hoe je het ook wilt noemen in Tree Top Adventure Park. Door en tussen de boomtoppen, wel helemaal veilig hoor. Net zoals bij Fitland maar dan in de natuur. En het was best hoog, wordt me hier ingefluisterd door de heren. Van Kay (onze grappenmaker) moesten ze al pleisters en een rolletje verband meenemen, maar dat is gelukkig niet nodig geweest. Ze zijn weer heelhuids terug en ze hebben het erg leuk gehad.Ondertussen hebben wij een flinke tropische regenbui gehad. Jeetje, wat kwam het er even uitgevallen. Gelukkig hebben we een overdekt 'terras' voor onze huisjes, zodat we daar droog konden picknicken. We hebben onze zelfgehaalde boterhammen met Nutella, Jam, Pindakaas, plakjes kaas en La Vache Qui Rit heerlijk op zitten te eten.Daarna zijn we onze duikpakken en snorkel benodigdheden gaan passen. Peter nam echt uitvoerig de tijd om zeker te weten dat alles goed paste. Je kunt wel merken dat hij heel veel ervaring daarin heeft. Maar je bent natuurlijk ook niet voor niets de beste duikinstructeur van heel Koh Chang. Peter is nu de kinderen de kleding aan het laten passen. Dat kan hij echt goed! Kei leuk om te zien. Jammer dat we ons fototoestel nu niet bij ons hebben. Maar morgen zullen we het zeker meenemen!
18 augustus Duiken en snorkelen met de speedboot
.jpg)
Peter had een speedboot geregeld. Dit kost wel wat, maar dan heb je ook een privéboot. (Normaal gesproken ga je mee op de grote boot)
’s Morgens vroeg legde hij aan op het strand voor ons hotel. We konden vanaf de ontijttafel aan het strand gelijk doorlopen naar de boot! Hoezo luxe! Na 45 minuten varen kwamen we op een verlaten strandje waar we van Peter uitleg kregen। Met de normale boot duurt het overigens anderhalf uur। Kay mocht als eerste eventjes 'ervaren' hoe het was om te duiken। Niet echt duiken hoor, ben maar niet bang। Daarna mocht Timo even voelen। Maar, zoals ik al had verwacht, vond hij er niks aan. Dus kregen Bas en ik uitleg waarna we gingen duiken. De rest ging toen snorkelen. Heel erg mooi is het daar onderwater. Ontzettend mooi! Je hoefde niet eens diep. De vissen zwommen zowat aan het strand. En maar een klein beetje zwemmen en je zweefde boven het koraal. Maar wat was het warm. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we behalve goed insmeren ook kleding met lange mouwen (m.n. voor de kids) en een lange zwembroek aan natuurlijk om het verbranden te voorkomen. Toen Bas en ik klaar waren met duiken hebben we op het strand gegeten (in de schaduw). Heerlijke nasi die Peter had laten in pakken in zo'n tempex bakje. Het soort waar Mac Donalds de hamburgers in serveert, alleen dan langer. Echt heerlijk, inclusief gebakken eitje en wat groenten! Daarna voeren we naar een ander eiland met de speedboot. Vanuit het water gingen Bas en ik weer onder water. Timo en Kay hebben zich naast het zwemmen en snorkelen vermaakt met zandkastelen bouwen. En wat hebben Bas en ik dan geluk dat we Gerrit, Annet en Elly bij ons hebben. Anders was het vast ook wel gelukt, maar dan hadden we het om de beurt gedaan. En de jongens zijn ook zo gek met hen alle drie. Dat is echt geweldig! Bij de derde stop ben ik niet meer gaan duiken maar ben ik gaan snorkelen. Ik had de eerste keer al oorpijn gekregen en mijn gevoel zei me dat ik beter kon gaan snorkelen. Samen met Elly heb ik net zolang gesnorkeld als Bas en Peter onder water waren. Gerrit en Annet wilden maar heel even (anders had ik allang bij de jongens gezeten). En wat vond ik het leuk om ook nog even heel relaxed boven in het water te hangen. En wat was het mooi: De onderwaterwereld met prachtige koraal, mooie kleuren (o.a. veel helder blauw) en vele vissen. Toen we terugvoeren was het al laat in de middag. En we vonden allemaal dat we zo'n leuke dag hadden gehad.
’s Morgens vroeg legde hij aan op het strand voor ons hotel. We konden vanaf de ontijttafel aan het strand gelijk doorlopen naar de boot! Hoezo luxe! Na 45 minuten varen kwamen we op een verlaten strandje waar we van Peter uitleg kregen। Met de normale boot duurt het overigens anderhalf uur। Kay mocht als eerste eventjes 'ervaren' hoe het was om te duiken। Niet echt duiken hoor, ben maar niet bang। Daarna mocht Timo even voelen। Maar, zoals ik al had verwacht, vond hij er niks aan. Dus kregen Bas en ik uitleg waarna we gingen duiken. De rest ging toen snorkelen. Heel erg mooi is het daar onderwater. Ontzettend mooi! Je hoefde niet eens diep. De vissen zwommen zowat aan het strand. En maar een klein beetje zwemmen en je zweefde boven het koraal. Maar wat was het warm. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we behalve goed insmeren ook kleding met lange mouwen (m.n. voor de kids) en een lange zwembroek aan natuurlijk om het verbranden te voorkomen. Toen Bas en ik klaar waren met duiken hebben we op het strand gegeten (in de schaduw). Heerlijke nasi die Peter had laten in pakken in zo'n tempex bakje. Het soort waar Mac Donalds de hamburgers in serveert, alleen dan langer. Echt heerlijk, inclusief gebakken eitje en wat groenten! Daarna voeren we naar een ander eiland met de speedboot. Vanuit het water gingen Bas en ik weer onder water. Timo en Kay hebben zich naast het zwemmen en snorkelen vermaakt met zandkastelen bouwen. En wat hebben Bas en ik dan geluk dat we Gerrit, Annet en Elly bij ons hebben. Anders was het vast ook wel gelukt, maar dan hadden we het om de beurt gedaan. En de jongens zijn ook zo gek met hen alle drie. Dat is echt geweldig! Bij de derde stop ben ik niet meer gaan duiken maar ben ik gaan snorkelen. Ik had de eerste keer al oorpijn gekregen en mijn gevoel zei me dat ik beter kon gaan snorkelen. Samen met Elly heb ik net zolang gesnorkeld als Bas en Peter onder water waren. Gerrit en Annet wilden maar heel even (anders had ik allang bij de jongens gezeten). En wat vond ik het leuk om ook nog even heel relaxed boven in het water te hangen. En wat was het mooi: De onderwaterwereld met prachtige koraal, mooie kleuren (o.a. veel helder blauw) en vele vissen. Toen we terugvoeren was het al laat in de middag. En we vonden allemaal dat we zo'n leuke dag hadden gehad.
21 augustus Snorkelen op een onbewoond eiland
.jpg)
We wilden graag nog een keer gaan snorkelen. De onderwaterwereld van Koh Chang is zo mooi en fascinerend, daar wilden we meer van zien! Chang Diving Center biedt een snorkeltour aan, dus vroegen we Peter om dit voor ons te regelen. Peter zorgde voor de snorkelspullen, ook voor de kinderen en bracht ons naar de speedboot in Kai Bea. Deze speedboot brengt je naar een eiland waar het koraal zowat aan het strand ligt. De vissen zwemmen rond je voeten, dus je hoeft ook niet diep te gaan. Het strand heeft wel meer stenen dan het strand van Klong Prao, maar gelukkig hadden we de waterschoentjes van de jongens meegenomen. We hebben dus heerlijk gesnorkeld. De boot was op een gegeven moment even een uurtje weg en toen was het net of we op een onbewoond eiland zaten. Kay heeft nog wel gesnorkeld, maar Timo wilde niet meer. Hij heeft zich uiterst goed vermaakt met in het zand spelen. We hadden er al een beetje op gerekend, dus de schepjes zaten bij onze uitrusting.
23 augustus Zwemmen met dolfijnen
Vanuit Koh Chang vertrokken we naar Bangkok. Samen met Peter, die gezellig met ons meereisde. Yui had voor ons een reservering gemaakt bij het Oasis World (Dolfijnencentrum) waar we al eerder geweest waren. Nu konden we dus wel zwemmen met de dolfijnen. Alles zat onderweg een beetje tegen, waardoor we enigszins te laat bij Flipper en Co waren. Maar hierdoor hoefden we ook niet echt te wachten. We werden toch nog uitvoerig gecontroleerd op korte nagels, geen sieraden en ‘open wonden’. Gelukkig waren er de laatste dagen geen valpartijen bij de jongens geweest!
Het zwemmen was wel heel erg bijzonder om mee te maken. Timo durfde in eerste instantie niet, en er mocht eigenlijk niemand meezwemmen. Maar ik deed even net alsof ik die Thai (‘NO NO only one') niet begreep en zei dat ik ‘my son’ even hielp. Toen ben ik toch een stukje meegezwommen en Timo was er door. Hij vond het geweldig. Kay vond het ook helemaal het einde. En dat was het ook! Echt uniek. We zijn blij dat we dat gedaan hebben.De reis naar Bangkok verliep ook voorspoedig. Bangkok was wel heel erg druk. Zo maar ineens was de weg die we moesten hebben afgesloten. Maar ondanks dat, konden we de weg uiteindelijk weer vinden. Wat overigens niet meevalt hoor, want de Thaise letters zijn anders dan de Europese!! En soms geven die Thaien het gewoon alleen in het Thai aan! En dan heb je al Falang gewoon pech! De kids hadden onderweg geslapen en daarom konden we 's avonds nog over Khoa San Road lopen. Geweldig. Dat leeft en bruist. Voor diegene die er ooit geweest zijn, die weten wat we bedoelen. Anders is het moeilijk te beschrijven, maar dit straatje is het levendige middelpunt van Bangkok. De vele winkeltjes, eetstalletjes, kraampjes, terrasjes en heel veel mensen maken dat je je hier niet vlug verveeld.
We hadden vooraf al gereserveerd voor een fietstocht bij Co van Kessel. Deze begon in Chinatown. Daar hadden we ons eerder af laten zetten, dus hadden we mooi de tijd om nog wat rond te lopen. Een hele andere wereld zeg! Druk en vol en typisch chinees. En zo veel merkwaardige dingen te koop: zo heb je bijvoorbeeld winkels met ‘zakjes’ en andere verpakkingsmaterialen. Of winkels met ‘knuffels’, het type wat je op de kermis vindt. Of gouden kettingen en armbanden. Noem maar op.
Om 13.00 uur begonnen we aan de fietstocht in Chinatown. Dat was echt geweldig. Zo veel te zien. Zo druk en zo weinig ruimte haha! Met onze fietsen crosten we door de steegjes. Kay en Timo zaten achterop en hadden ook de grootste lol. Daarna gingen we met fiets en al nog een paar keer op de longtailboot. En tussendoor weer fietsen. Hierdoor zagen we veel verschillende stukken van Bangkok. Tot 18.00 uur waren we in de weer. Er is wat zweet gevloeid bij Thaise temperatuur en hoge luchtvochtigheid (ik geloof dat zo’n 35 graden was). Gelukkig was het een beetje bewolkt, waardoor dat voor ons iets prettiger was natuurlijk. Overigens wordt de tocht goed verzorgd en we kregen al direct wat te drinken en een flesje water voor onderweg.
Ik heb ook stukjes gefilmd, al was dat soms erg moeilijk! Helaas kon ik niet in Chinatown filmen, want dat was niet te doen. Zo smal en zoveel obstakels. Je moet je voorstellen dat je echt tussen de winkeltjes doorfietst. Laten we zeggen dat het pad soms maar ongeveer een meter breed is en dan kom je vaak ook nog tegenliggers of andere obstakels tegen (dozen, kraampjes waar ze satéstokjes braden, een slapende hond, noem maar op). Maar dit is juist de charme van Chinatown! Dit is ook echt een aanrader om te doen. Zo leuk om op je fietsje door Bangkok te crossen. We hadden het allemaal niet willen missen.
25 augustus Shoppen voor een appel en een ei.
Om 13.00 uur begonnen we aan de fietstocht in Chinatown. Dat was echt geweldig. Zo veel te zien. Zo druk en zo weinig ruimte haha! Met onze fietsen crosten we door de steegjes. Kay en Timo zaten achterop en hadden ook de grootste lol. Daarna gingen we met fiets en al nog een paar keer op de longtailboot. En tussendoor weer fietsen. Hierdoor zagen we veel verschillende stukken van Bangkok. Tot 18.00 uur waren we in de weer. Er is wat zweet gevloeid bij Thaise temperatuur en hoge luchtvochtigheid (ik geloof dat zo’n 35 graden was). Gelukkig was het een beetje bewolkt, waardoor dat voor ons iets prettiger was natuurlijk. Overigens wordt de tocht goed verzorgd en we kregen al direct wat te drinken en een flesje water voor onderweg.
25 augustus Shoppen voor een appel en een ei.
Na het ontbijt zijn we naar een winkelcentrum tegenover Panthip gegaan. Dit winkelcentrum wist Peter omdat hij daar altijd zijn T-shirts voor de duikschool koopt en laat drukken. Wat een Mekka! De prijzen waren uiterst interessant. Er waren slechts een paar nadelen: de eerste was dat er bijna geen kinderkleding te koop is. En aangezien dat het hardst slijt, wilden we dat zo graag scoren. Het tweede nadeel is dat je eigenlijk niets mag passen. Met ons trucje ‘even iets tegen de kinderen zeggen, en dan vlug het shirt aandoen’ lukte dat overigens wel. Als je meerdere stuks in één winkel koopt kan je op die manier ook nog een aardige korting krijgen over de toch al lage prijzen. Uiteindelijk vonden we toch nog voor allebei een spijkerbroek en nog wat T-shirts en longsleeves. We konden de verleiding niet weerstaan toen we een Spiderman en een Supermanpak vonden voor nog geen 5€. Die ze overigens het liefst gelijk aan wilden.
26 augustus Terug naar huis
Helaas, de bijna 4 weken zitten er weer op. Met Air Berlin vlogen we om 10.55 uur weer terug naar huis. We hebben het allemaal naar onze zin gehad. De tijd hebben we wel echt nodig gehad voor deze reis, zonder te hoeven haasten. Het was eigenlijk precies goed!
Onze dank is ook groot aan iedereen die deze vakantie een bijzondere ervaring heeft gemaakt.
In het bijzonder willen we Elly, Annet en Gerrit bedanken. De kinderen zijn dol op hun opa en oma, maar met Elly erbij was het plaatje compleet. Ook de kinderen zijn dol op Elly en dat was tijdens de vakantie goed te zien. We zijn echt blij dat ze is meegegaan.
Verder natuurlijk Peter en Babs. Voor alles wat ze geregeld hebben vanuit hun bedrijfje. We kunnen iedereen hen aanbevelen. Niet alleen voor snorkelen, duiken en duikcursussen. Peter gaat voor perfectie, dat merk je in alles. En zo ook voor het regelen van het vervoer onderweg. Met kinderen is het een vertrouwd gevoel en je betaalt er nauwelijks meer voor. Daarnaast heb je iemand om op terug te vallen en die je verstaat.
Allemaal dank jullie wel!